Burun solunum ve koku alma organıdır. Solunum için hava sağlar, koku hissi verir, havayı filtreleyip ısıtarak ve havanın nemlenmesini sağlayarak yabancı kalıntıları, havadaki pislikleri, bakteri ve virüsleri temizler.
Burun septum adı verilen kıkırdak duvarı ile ayrılmış iki oyuğa sahiptir. Dış açıklıklar nares veya burun delikleri olarak bilinir. Ağzın çatısı ve burnun tabanı palatine kemik tarafından oluşturulur, ağız kısmına genellikle sert damak denir. Yumuşak damak, boğazın burun kısmına uzanır ve yutma sırasında yukarı doğru bastırılır, böylece burun arka kısmına yiyecek verilmemesi için nazofarinks kapanır. Böylece burun arka kısmına yiyecek verilmemesi için nazofarinks kapanır.
Burun anatomisindeki nazal kavitenin şekli karmaşıktır. Girişin arkasında ve her bir dış duvarda genellikle önden arkaya doğru uzanan üç yükseklik vardır. Nazal konka adı verilen her bir yükseklik,iç çepere dayanmıştır. En üstteki konkaların yanı sıra burun boşluğu da koku bölgesidir. Boşluğun geri kalanı solunum bölümüdür. Solunum alanı, kirleri toplamaya hizmet eden silyalar olarak bilinen ince tüy benzeri çıkıntılara sahip nemli bir mukoza ile kaplıdır. Membran duvarındaki hücrelerden gelen mukus ayrıca toz, karbon, is ve bakteri parçacıklarını yakalamaya da yardımcı olur. Sinüs boşlukları, burnun her iki tarafında kemikli kafatasının içinde bulunur.
Burnun iç yüzeyinin çoğunluğu mukoza ile kaplıdır. Bu bölgenin geri kalan kısmı da gerçek duyu organları olan sinir hücrelerini içerir. Sinir hücrelerinden burun boşluğuna uzanan dendritler, ince bir nem tabakası meydana getirir. Nem, hava içindeki partikülleri tutar ve havayı ısıtarak akciğerlere gönderir.
Burun anatomisi ve burun evrimsel öncüleri, fetusun dördüncü haftasının ortasına doğru kaudad göçünü başlatan nöral krest hücreleridir. İki nazal plak, simetrik bir şekilde gelişir. Burun çukurları, plazmaları medial ve lateral nazal süreçler olmak üzere ayırır. Medial süreçler burnun septumu, felsefesi ve premaxili olurken, lateral süreçler burun tarafını oluşturur. Nazal kompleksin altından, stomodeum veya ağız gelişir.
Burun anatomisi ve burun kasları derinin derinliklerinde görülür ve 4 ana gruptan oluşur: asansörler, depresörler, kompresörler ve dilatörler. Yükseltici procerus ve levator labii superioris alaeque nasiden oluşur. Depresorler alar nasalis ve depressor septi nasi’den oluşur. Burun kompresörü transvers nazalis iken, dilatörler dilatör anterior ve posteriordur. Kaslar, nazal yüzeysel muskuloaponörotik sistem olarak adlandırılan aponevroz ile birbirine bağlanır.
İç burun astarı, vestibüldeki yassı epitelden oluşur. Bu burun içerisindeki bol seromucinöz bezler ile psödostratifiye siliyer kolonal solunum epiteline geçiş yapar.
Burun, yüzün diğer kısımları gibi, bol miktarda kan damarına sahiptir. Buruna arteryel besleme esas olarak internal karotidden, yani oftalmik arterden ön ve arka etmoid arterlerin dalları ve dış karotidden gelen dallar kan taşır.Dış burun, burnun superomedial yönü üzerinde yapılan açısal arter olan fasiyal arter tarafından oluşturulur. Burnun sellar ve dorsal bölgeleri, internal maksiller arterin ve oftalmikin dalları tarafından beslenir.
Kıkırdaklı septum, orta hattaki nazal kemiklerden, orta hattaki kemikli septuma, daha sonra kemikli zeminden aşağı doğru uzanarak dörtgen şeklini alır. Üst kısım, orta çizgideki dorsal septumla kaynaşmış ve bağ dokuyla yanal olarak priform açıklığının yan kısmına bağlanmış kıkırdak tarafından kuşatılmıştır. Üst lateral kıkırdakların alt uçları serbesttir. Septum ve üst lateral kıkırdak tarafından oluşturulmuştur. Fibroareolar bağ doku yan yana komşu sesamoid kıkırdaklar içerir. Bunlar değişken olarak bulunur.
Üst lateral kıkırdakların altında,alt lateral kıkırdaklar bulunur. Eşlenmiş alt lateral kıkırdaklar medial ataşmanlardan orta hattaki kaudal septuma, orta krus adı verilen bir orta krus alanına çıkar. Bu kıkırdaklar sıklıkla üst lateral kıkırdaklara terstir.
